kruipen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch crupen, from Old Dutch *crūpan, from Proto-West Germanic *kreupan, from Proto-Germanic *kreupaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkrœy̯pə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: krui‧pen
- Rhymes: -œy̯pən
Verb
kruipen
Conjugation
| Conjugation of kruipen (strong class 2b) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kruipen | |||
| past singular | kroop | |||
| past participle | gekropen | |||
| infinitive | kruipen | |||
| gerund | kruipen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kruip | kroop | ||
| 2nd person sing. (jij) | kruipt, kruip2 | kroop | ||
| 2nd person sing. (u) | kruipt | kroop | ||
| 2nd person sing. (gij) | kruipt | kroopt | ||
| 3rd person singular | kruipt | kroop | ||
| plural | kruipen | kropen | ||
| subjunctive sing.1 | kruipe | krope | ||
| subjunctive plur.1 | kruipen | kropen | ||
| imperative sing. | kruip | |||
| imperative plur.1 | kruipt | |||
| participles | kruipend | gekropen | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
general
verbs
- aaneenkruipen
- aankruipen
- achternakruipen
- achteruitkruipen
- afkruipen
- bekruipen
- bijeenkruipen
- bijkruipen
- binnenkruipen
- buitenkruipen
- doorkruipen
- heenkruipen
- ineenkruipen
- inkruipen
- langskruipen
- nakruipen
- nederkruipen
- neerkruipen
- omhoogkruipen
- omkruipen
- omlaagkruipen
- onderdoorkruipen
- onderkruipen
- ontkruipen
- opkruipen
- overkruipen
- rondkruipen
- samenkruipen
- tegenkruipen
- terugkruipen
- toekruipen
- uitkruipen
- verkruipen
- voorbijkruipen
- voorkruipen
- voortkruipen
- voortskruipen
- wegkruipen