krukken
Dutch
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ʏkən
Verb
krukken
- to work one's crutches, e.g. in order to pull oneself up from the ground
Conjugation
| Conjugation of krukken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | krukken | |||
| past singular | krukte | |||
| past participle | gekrukt | |||
| infinitive | krukken | |||
| gerund | krukken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kruk | krukte | ||
| 2nd person sing. (jij) | krukt, kruk2 | krukte | ||
| 2nd person sing. (u) | krukt | krukte | ||
| 2nd person sing. (gij) | krukt | krukte | ||
| 3rd person singular | krukt | krukte | ||
| plural | krukken | krukten | ||
| subjunctive sing.1 | krukke | krukte | ||
| subjunctive plur.1 | krukken | krukten | ||
| imperative sing. | kruk | |||
| imperative plur.1 | krukt | |||
| participles | krukkend | gekrukt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Noun
krukken
- plural of kruk
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Noun
krukken m or f
- definite masculine singular of krukke
West Frisian
Noun
krukken
- plural of kruk