kustumar
Ido
Etymology
kustumo (“custom, habit”) + -ar (compare Esperanto kutimi)
Verb
kustumar (present tense kustumas, past tense kustumis, future tense kustumos, imperative kustumez, conditional kustumus)
- (ambitransitive) to be accustomed (to), used (to)
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | kustumar | kustumir | kustumor | ||||
| tense | kustumas | kustumis | kustumos | ||||
| conditional | kustumus | — | — | ||||
| imperative | kustumez | — | — | ||||
| adjective active participle | kustumanta | kustuminta | kustumonta | ||||
| adverbial active participle | kustumante | kustuminte | kustumonte | ||||
| nominal active participle |
singular | kustumanto | kustuminto | kustumonto | |||
| plural | kustumanti | kustuminti | kustumonti | ||||
| adjective passive participle | kustumata | kustumita | kustumota | ||||
| adverbial passive participle | kustumate | kustumite | kustumote | ||||
| nominal passive participle |
singular | kustumato | kustumito | kustumoto | |||
| plural | kustumati | kustumiti | kustumoti | ||||