laceratrix
Latin
Etymology
From lacerō, lacerātum (“lacerate, tear”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫa.kɛˈraː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [la.t͡ʃeˈraː.t̪riks]
Noun
lacerātrīx f (genitive lacerātrīcis, masculine lacerātor); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lacerātrīx | lacerātrīcēs |
| genitive | lacerātrīcis | lacerātrīcum |
| dative | lacerātrīcī | lacerātrīcibus |
| accusative | lacerātrīcem | lacerātrīcēs |
| ablative | lacerātrīce | lacerātrīcibus |
| vocative | lacerātrīx | lacerātrīcēs |
Related terms
References
- “laceratrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- laceratrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.