lacerabilis
Latin
Etymology
From lacerō (“lacerate, tear”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫa.kɛˈraː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [la.t͡ʃeˈraː.bi.lis]
Adjective
lacerābilis (neuter lacerābile); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | lacerābilis | lacerābile | lacerābilēs | lacerābilia | |
| genitive | lacerābilis | lacerābilium | |||
| dative | lacerābilī | lacerābilibus | |||
| accusative | lacerābilem | lacerābile | lacerābilēs lacerābilīs |
lacerābilia | |
| ablative | lacerābilī | lacerābilibus | |||
| vocative | lacerābilis | lacerābile | lacerābilēs | lacerābilia | |
Related terms
References
- “lacerabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "lacerabilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- lacerabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.