mecgan
Old English
Alternative forms
- mæċan, mæċian, mæċiġan, maġċan, menċġan
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmej.jɑn/, [ˈmed.d͡ʒɑn]
Verb
meċġan
Conjugation
Conjugation of meċġan (weak, class 1)
| infinitive | meċġan | meċġenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | meċġe | meġde |
| second person singular | meġst | meġdest |
| third person singular | meġþ | meġde |
| plural | meċġaþ | meġdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | meċġe | meġde |
| plural | meċġen | meġden |
| imperative | ||
| singular | meġe | |
| plural | meċġaþ | |
| participle | present | past |
| meċġende | (ġe)meġed, (ġe)meġd | |
Synonyms
Descendants
- Middle English: maȝcen, mæcien