mengan
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *mangijan. Cognate with Old Frisian mendza, Old Dutch *mengen (Dutch mengen), Old Saxon mengian, Old High German mengen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmen.jɑn/, [ˈmen.d͡ʒɑn]
Verb
menġan
Conjugation
Conjugation of menġan (weak, class 1)
| infinitive | menġan | menġenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | menġe | mengde |
| second person singular | menġest, mengst | mengdest |
| third person singular | menġeþ, mengþ | mengde |
| plural | menġaþ | mengdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | menġe | mengde |
| plural | menġen | mengden |
| imperative | ||
| singular | menġ | |
| plural | menġaþ | |
| participle | present | past |
| menġende | (ġe)menġed | |