metior
Latin
Etymology
From Proto-Italic *mētis, from Proto-Indo-European *meh₁- (“to measure”).
Cognates include Ancient Greek μῆτις (mêtis), μέτρον (métron), μέτριος (métrios), Old Church Slavonic мѣра (měra), compare Hungarian mér, Russian ме́ра (méra), Serbo-Croatian mera, ме̏ра, and mjera, mjȅra, and English meal.
The formation of its supine-stem derivatives with interfixed /n/ is irregular, probably due to analogy with pēnsus (“weighed”).[1]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmeː.ti.ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmɛt̪.t̪͡s̪i.or]
Verb
mētior (present infinitive mētīrī, perfect active mēnsus sum or mētītus sum); fourth conjugation, deponent
- to measure or estimate
- to distribute or mete out
- to traverse
Conjugation
- The perfect participle mētītus is post-Classical.
Conjugation of mētior (fourth conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | mētior | mētīris, mētīre |
mētītur | mētīmur | mētīminī | mētiuntur | ||||||
| imperfect | mētiēbar | mētiēbāris, mētiēbāre |
mētiēbātur | mētiēbāmur | mētiēbāminī | mētiēbantur | |||||||
| future | mētiar | mētiēris, mētiēre |
mētiētur | mētiēmur | mētiēminī | mētientur | |||||||
| perfect | mēnsus or mētītus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | mēnsus or mētītus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | mēnsus or mētītus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | mētiar | mētiāris, mētiāre |
mētiātur | mētiāmur | mētiāminī | mētiantur | ||||||
| imperfect | mētīrer | mētīrēris, mētīrēre |
mētīrētur | mētīrēmur | mētīrēminī | mētīrentur | |||||||
| perfect | mēnsus or mētītus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | mēnsus or mētītus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | mētīre | — | — | mētīminī | — | ||||||
| future | — | mētītor | mētītor | — | — | mētiuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | mētīrī | — | mētiēns | — | |||||||||
| future | mēnsūrum esse, mētītūrum esse |
— | mēnsūrus, mētītūrus |
mētiendus, mētiundus | |||||||||
| perfect | mēnsum esse, mētītum esse |
— | mēnsus, mētītus |
— | |||||||||
| future perfect | mēnsum fore, mētītum fore |
— | — | — | |||||||||
| perfect potential | mēnsūrum fuisse, mētītūrum fuisse |
— | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| mētiendī | mētiendō | mētiendum | mētiendō | mēnsum, mētītum |
mēnsū, mētītū | ||||||||
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- ^ De Vaan, Michiel (2008) “mēnsa”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 372–373
- “metior”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “metior”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- metior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to measure something by the standard of something else; to make something one's criterion: metiri, ponderare, aestimare, iudicare aliquid (ex) aliqua re
- to measure something by the standard of something else; to make something one's criterion: metiri, ponderare, aestimare, iudicare aliquid (ex) aliqua re