minning
English
Verb
minning
- present participle and gerund of min
Icelandic
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɪnːiŋk/
- Rhymes: -ɪnːiŋk
Noun
minning f (genitive singular minningar, nominative plural minningar)
- memory, recollection (particular recollection rather than the general faculty)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | minning | minningin | minningar | minningarnar |
| accusative | minningu | minninguna | minningar | minningarnar |
| dative | minningu | minningunni | minningum | minningunum |
| genitive | minningar | minningarinnar | minninga | minninganna |
Derived terms
- minningargrein
- minningargripur
See also
Old Norse
Etymology
Noun
minning f (genitive minningar, dative minningu)
- memory, recollection, remembrance
- (plural only) traces
- gift, present
- requital, revenge
- admonition, foreboding
- mention, suggestion, proposal
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | minning | minningin | minningar | minningarnar |
| accusative | minning | minningina | minningar | minningarnar |
| dative | minningu | minningunni | minningum | minningunum |
| genitive | minningar | minningarinnar | minninga | minninganna |
Descendants
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “minning”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive