molinarius
Latin
Etymology
From molīna (“mill, grinding mill”) + -ārius, substantive of molīnus (“of or pertaining to a mill”), from mola (“millstone”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɔ.liːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mo.liˈnaː.ri.us]
Noun
molīnārius m (genitive molīnāriī or molīnārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | molīnārius | molīnāriī |
| genitive | molīnāriī molīnārī1 |
molīnāriōrum |
| dative | molīnāriō | molīnāriīs |
| accusative | molīnārium | molīnāriōs |
| ablative | molīnāriō | molīnāriīs |
| vocative | molīnārie | molīnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
- (miller): molitor
Related terms
Descendants
- Catalan: moliner
- → Dutch: molenaar, mulder
- → Estonian: mölder
- French: meunier
- Friulian: mulinâr
- Italian: mugnaio, mulinaro, molinaro, mulinaio
- → German: Müller, Müllner
- Limburgish: mölder
- Norman: monnyi
- Occitan: molinièr
- Old Leonese: molnero
- Old Galician-Portuguese: molneiro, molleiro
- Sicilian: mulinaru
- Spanish: molinero
- Venetan: munaro, mołinaro, mułinaro, muner, mułiner
- Walloon: mônî
References
- “molinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- molinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.