muldurâ

Friulian

Etymology

From muldure.

Verb

muldurâ

  1. to grind

Conjugation

This is a regular -â verb, along with verbs like amâ.

Conjugation of muldurâ (first conjugation)
infinitive muldurâ
gerund muldurânt
past participle singular plural
masculine muldurât muldurâts
feminine muldurâde muldurâdis
person singular plural
first second third first second third
indicative jo tu lui/jê nô vô lôr
present o mulduri tu mulduris al/e muldure o muldurìn o muldurais a muldurin
imperfect o mulduravi tu mulduravis al/e muldurave o mulduravin o mulduravis a mulduravin
simple past o muldurai tu mulduraris al/e muldurà o muldurarin o mulduraris a muldurarin
future o muldurarai tu muldurarâs al/e muldurarà o muldurarìn o muldurarês a mulduraran
conditional o muldurarès tu mulduraressis al/e muldurarès o mulduraressin o mulduraressis a mulduraressin
subjunctive jo tu lui/jê nô vô lôr
present o mulduri tu mulduris al/e mulduri o muldurìn o muldurais a muldurin
imperfect o mulduràs tu muldurassis al/e mulduràs o muldurassin o muldurassis a muldurassin
imperative – tu – nô vô –
– muldure – muldurìn muldurait –

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.