nagelen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch nāgelen, from Old Dutch *nagalen, from Proto-West Germanic *naglijan, from Proto-Germanic *naglijaną. Equivalent to nagel + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnaː.ɣə.lə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: na‧ge‧len
- Rhymes: -aːɣələn
Verb
nagelen
- (transitive) to nail, to fasten with nails
Conjugation
| Conjugation of nagelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | nagelen | |||
| past singular | nagelde | |||
| past participle | genageld | |||
| infinitive | nagelen | |||
| gerund | nagelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | nagel | nagelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | nagelt, nagel2 | nagelde | ||
| 2nd person sing. (u) | nagelt | nagelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | nagelt | nagelde | ||
| 3rd person singular | nagelt | nagelde | ||
| plural | nagelen | nagelden | ||
| subjunctive sing.1 | nagele | nagelde | ||
| subjunctive plur.1 | nagelen | nagelden | ||
| imperative sing. | nagel | |||
| imperative plur.1 | nagelt | |||
| participles | nagelend | genageld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- dichtnagelen
- vastnagelen
Descendants
- Afrikaans: nael