naskoczyć

Polish

From na- +‎ skoczyć.

naskoczyć pf (imperfective naskakiwać)

(intransitive) to jump onto [with na (+ accusative) ‘onto something’]
(intransitive) to go off, to snap, to bite the head off [with na (+ accusative) ‘at someone’]

Conjugation of *naskoczyć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naskoczyć
future tense	1^st	naskoczę			naskoczymy
	2^nd	naskoczysz			naskoczycie
	3^rd	naskoczy			naskoczą
	impersonal	naskoczy się
past tense	1^st	naskoczyłem, -(e)m naskoczył	naskoczyłam, -(e)m naskoczyła	naskoczyłom, -(e)m naskoczyło	naskoczyliśmy, -(e)śmy naskoczyli	naskoczyłyśmy, -(e)śmy naskoczyły
	2^nd	naskoczyłeś, -(e)ś naskoczył	naskoczyłaś, -(e)ś naskoczyła	naskoczyłoś, -(e)ś naskoczyło	naskoczyliście, -(e)ście naskoczyli	naskoczyłyście, -(e)ście naskoczyły
	3^rd	naskoczył	naskoczyła	naskoczyło	naskoczyli	naskoczyły
	impersonal	naskoczono
conditional	1^st	naskoczyłbym, bym naskoczył	naskoczyłabym, bym naskoczyła	naskoczyłobym, bym naskoczyło	naskoczylibyśmy, byśmy naskoczyli	naskoczyłybyśmy, byśmy naskoczyły
	2^nd	naskoczyłbyś, byś naskoczył	naskoczyłabyś, byś naskoczyła	naskoczyłobyś, byś naskoczyło	naskoczylibyście, byście naskoczyli	naskoczyłybyście, byście naskoczyły
	3^rd	naskoczyłby, by naskoczył	naskoczyłaby, by naskoczyła	naskoczyłoby, by naskoczyło	naskoczyliby, by naskoczyli	naskoczyłyby, by naskoczyły
	impersonal	naskoczono by
imperative	1^st	niech naskoczę			naskoczmy
	2^nd	naskocz			naskoczcie
	3^rd	niech naskoczy			niech naskoczą
anterior adverbial participle		naskoczywszy
verbal noun		naskoczenie