nectareus
Latin
Etymology
From Ancient Greek νεκτάρεος (nektáreos).
By surface analysis, nectar + -eus (“-y”, suffix denoting source of an attribute).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [nɛkˈta.re.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [nekˈt̪aː.re.us]
Noun
nectareus (feminine nectarea, neuter nectareum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nectareus | nectarea | nectareum | nectareī | nectareae | nectarea | |
| genitive | nectareī | nectareae | nectareī | nectareōrum | nectareārum | nectareōrum | |
| dative | nectareō | nectareae | nectareō | nectareīs | |||
| accusative | nectareum | nectaream | nectareum | nectareōs | nectareās | nectarea | |
| ablative | nectareō | nectareā | nectareō | nectareīs | |||
| vocative | nectaree | nectarea | nectareum | nectareī | nectareae | nectarea | |
Descendants
- Italian: nettareo
- → English: nectareous