ossuarius
Latin
Etymology
From ossua (alternative form of ossa (“bones”)) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔs.suˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [os.suˈaː.ri.us]
Adjective
ossuārius (feminine ossuāria, neuter ossuārium); first/second-declension adjective
- Of or for bones.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ossuārius | ossuāria | ossuārium | ossuāriī | ossuāriae | ossuāria | |
| genitive | ossuāriī | ossuāriae | ossuāriī | ossuāriōrum | ossuāriārum | ossuāriōrum | |
| dative | ossuāriō | ossuāriae | ossuāriō | ossuāriīs | |||
| accusative | ossuārium | ossuāriam | ossuārium | ossuāriōs | ossuāriās | ossuāria | |
| ablative | ossuāriō | ossuāriā | ossuāriō | ossuāriīs | |||
| vocative | ossuārie | ossuāria | ossuārium | ossuāriī | ossuāriae | ossuāria | |
Derived terms
Related terms
- os
- osseus
- ossiculāris
- ossiculātim
- ossiculum
- ossifragus
- ossilāgō
- ossilegium
- ossilegus
- ossōsus
- ossuōsus
References
- “ossuarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ossuarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.