pactitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [pakˈtiː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pakˈt̪it̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
pactītius (feminine pactītia, neuter pactītium); first/second-declension adjective
- alternative form of pactīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pactītius | pactītia | pactītium | pactītiī | pactītiae | pactītia | |
| genitive | pactītiī | pactītiae | pactītiī | pactītiōrum | pactītiārum | pactītiōrum | |
| dative | pactītiō | pactītiae | pactītiō | pactītiīs | |||
| accusative | pactītium | pactītiam | pactītium | pactītiōs | pactītiās | pactītia | |
| ablative | pactītiō | pactītiā | pactītiō | pactītiīs | |||
| vocative | pactītie | pactītia | pactītium | pactītiī | pactītiae | pactītia | |
References
- “pactitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pactitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.