pind
English
Alternative forms
Etymology
From Middle English pinden, penden, punden (also as poynen), from Old English *pyndan, ġepyndan (“to impound, shut up, inclose”), from Proto-West Germanic *pundijan (“to impound”). Doublet of poind. Related also to pond.
Pronunciation
- IPA(key): /pɪnd/, /paɪnd/
Audio (Southern England): (file) Audio (Southern England): (file)
Verb
pind (third-person singular simple present pinds, present participle pinding, simple past and past participle pinded)
- (transitive, now rare or chiefly dialectal) To impound (as cattle), to shut up in a pound.
- (transitive, Northern England) To confine within narrow limits, constrain.
Derived terms
Danish
Etymology
From the Old Norse pinni (“a pin”),[1] cognates include the Icelandic pinni (“a pin”).
Pronunciation
- IPA(key): /pend/, [pʰenˀ]
- Rhymes: -end
Noun
pind c (singular definite pinden, plural indefinite pinde)
Inflection
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | pind | pinden | pinde | pindene |
| genitive | pinds | pindens | pindes | pindenes |
Derived terms
References
Estonian
Etymology 1
From Proto-Finnic *pinta. Cognate to Finnish pinta.
Noun
pind (genitive pinna, partitive pinda)
Declension
| Declension of pind (ÕS type 22u/leib, d-n gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | pind | pinnad | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | pinna | ||
| genitive | pindade | ||
| partitive | pinda | pindu pindasid | |
| illative | pinda pinnasse |
pindadesse pinnusse | |
| inessive | pinnas | pindades pinnus | |
| elative | pinnast | pindadest pinnust | |
| allative | pinnale | pindadele pinnule | |
| adessive | pinnal | pindadel pinnul | |
| ablative | pinnalt | pindadelt pinnult | |
| translative | pinnaks | pindadeks pinnuks | |
| terminative | pinnani | pindadeni | |
| essive | pinnana | pindadena | |
| abessive | pinnata | pindadeta | |
| comitative | pinnaga | pindadega | |
Etymology 2
Noun
pind (genitive pinnu, partitive pindu)
Declension
| Declension of pind (ÕS type 22e/riik, d-n gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | pind | pinnud | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | pinnu | ||
| genitive | pindude | ||
| partitive | pindu | pinde pindusid | |
| illative | pindu pinnusse |
pindudesse pinnesse | |
| inessive | pinnus | pindudes pinnes | |
| elative | pinnust | pindudest pinnest | |
| allative | pinnule | pindudele pinnele | |
| adessive | pinnul | pindudel pinnel | |
| ablative | pinnult | pindudelt pinnelt | |
| translative | pinnuks | pindudeks pinneks | |
| terminative | pinnuni | pindudeni | |
| essive | pinnuna | pindudena | |
| abessive | pinnuta | pindudeta | |
| comitative | pinnuga | pindudega | |
Veps
Etymology
From Proto-Finnic *pinta. Cognates include Finnish pinta.
Noun
pind
Declension
| Inflection of pind (inflection type 5/sana) | |||
|---|---|---|---|
| nominative sing. | pind | ||
| genitive sing. | pindan | ||
| partitive sing. | pindad | ||
| partitive plur. | pindoid | ||
| singular | plural | ||
| nominative | pind | pindad | |
| accusative | pindan | pindad | |
| genitive | pindan | pindoiden | |
| partitive | pindad | pindoid | |
| essive-instructive | pindan | pindoin | |
| translative | pindaks | pindoikš | |
| inessive | pindas | pindoiš | |
| elative | pindaspäi | pindoišpäi | |
| illative | pindaha | pindoihe | |
| adessive | pindal | pindoil | |
| ablative | pindalpäi | pindoilpäi | |
| allative | pindale | pindoile | |
| abessive | pindata | pindoita | |
| comitative | pindanke | pindoidenke | |
| prolative | pindadme | pindoidme | |
| approximative I | pindanno | pindoidenno | |
| approximative II | pindannoks | pindoidennoks | |
| egressive | pindannopäi | pindoidennopäi | |
| terminative I | pindahasai | pindoihesai | |
| terminative II | pindalesai | pindoilesai | |
| terminative III | pindassai | — | |
| additive I | pindahapäi | pindoihepäi | |
| additive II | pindalepäi | pindoilepäi | |