proiectura
Latin
Etymology
From prōiciō + -tūra. Found in Vitruvius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [proː.jɛkˈtuː.ra]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pro.jekˈt̪uː.ra]
Noun
prōiectūra f (genitive prōiectūrae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | prōiectūra | prōiectūrae |
| genitive | prōiectūrae | prōiectūrārum |
| dative | prōiectūrae | prōiectūrīs |
| accusative | prōiectūram | prōiectūrās |
| ablative | prōiectūrā | prōiectūrīs |
| vocative | prōiectūra | prōiectūrae |
Descendants
- → English: projecture
Participle
prōiectūra
- inflection of prōiectūrus:
- nominative/vocative feminine singular
- nominative/accusative/vocative neuter plural
Participle
prōiectūrā
- ablative feminine singular of prōiectūrus