przymiot

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przymiot. By surface analysis, deverbal from przymiotać.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈpʂɘ.mjɔt/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘmjɔt
  • Syllabification: przy‧miot

Noun

przymiot m inan

  1. (literary, poetic) virtue, quality
    Synonyms: cnota, zaleta
  2. (obsolete, pathology) syphilis
    Synonyms: franca, kiła, syfilis
  3. (Przemyśl) synonym of wrzód

Declension

Declension of przymiot
singular plural
nominative przymiot przymioty
genitive przymiotu przymiotów
dative przymiotowi przymiotom
accusative przymiot przymioty
instrumental przymiotem przymiotami
locative przymiocie przymiotach
vocative przymiocie przymioty

Derived terms

adjective
  • przymiotny
noun
adjective
adverb
  • przymiotno

Further reading

  • przymiot in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przymiot in Polish dictionaries at PWN
  • Aleksander Saloni (1899) “przymiot”, in “Lud wiejski w okolicy Przeworska”, in M. Arct, E. Lubowski, editors, Wisła : miesięcznik gieograficzno-etnograficzny (in Polish), volume 13, Warsaw: Artur Gruszecki, page 244
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.