rúd
Hungarian
Etymology
Probably borrowed from German Rute (“cane”, formerly also “pole, staff””).[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈruːd]
- Hyphenation: rúd
- Rhymes: -uːd
Noun
rúd (plural rudak)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rúd | rudak |
| accusative | rudat | rudakat |
| dative | rúdnak | rudaknak |
| instrumental | rúddal | rudakkal |
| causal-final | rúdért | rudakért |
| translative | rúddá | rudakká |
| terminative | rúdig | rudakig |
| essive-formal | rúdként | rudakként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | rúdban | rudakban |
| superessive | rúdon | rudakon |
| adessive | rúdnál | rudaknál |
| illative | rúdba | rudakba |
| sublative | rúdra | rudakra |
| allative | rúdhoz | rudakhoz |
| elative | rúdból | rudakból |
| delative | rúdról | rudakról |
| ablative | rúdtól | rudaktól |
| non-attributive possessive – singular |
rúdé | rudaké |
| non-attributive possessive – plural |
rúdéi | rudakéi |
| possessor | single possession | multiple possessions |
|---|---|---|
| 1st person sing. | rudam | rúdjaim |
| 2nd person sing. | rudad | rúdjaid |
| 3rd person sing. | rúdja | rúdjai |
| 1st person plural | rudunk | rúdjaink |
| 2nd person plural | rudatok | rúdjaitok |
| 3rd person plural | rúdjuk | rúdjaik |
Derived terms
Compound words
Expressions
- kifelé áll a szekere rúdja
- rájár a rúd
References
- ^ rúd in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN. (See also its 2nd edition.)
Further reading
- rúd in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
Anagrams
Slovak
Pronunciation
- IPA(key): [ruːt]
Noun
rúd
- genitive plural of ruda