rudam
Hungarian
Etymology
rúd + -am (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrudɒm]
- Hyphenation: ru‧dam
Noun
rudam
- first-person singular single-possession possessive of rúd
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rudam | — |
| accusative | rudamat | — |
| dative | rudamnak | — |
| instrumental | rudammal | — |
| causal-final | rudamért | — |
| translative | rudammá | — |
| terminative | rudamig | — |
| essive-formal | rudamként | — |
| essive-modal | rudamul | — |
| inessive | rudamban | — |
| superessive | rudamon | — |
| adessive | rudamnál | — |
| illative | rudamba | — |
| sublative | rudamra | — |
| allative | rudamhoz | — |
| elative | rudamból | — |
| delative | rudamról | — |
| ablative | rudamtól | — |
| non-attributive possessive – singular |
rudamé | — |
| non-attributive possessive – plural |
rudaméi | — |
Latin
Verb
rudam
- inflection of rudō:
- first-person singular future active indicative
- first-person singular present active subjunctive
Latvian
Adjective
rudam
- dative masculine singular of ruds
Lower Sorbian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrudam/
Noun
rudam
- dative plural of ruda