rangstaða
Icelandic
Etymology
From rangur (“false, incorrect”) + staða (“position”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrauŋkˌstaːða/
Noun
rangstaða f (genitive singular rangstöðu, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | rangstaða | rangstaðan |
| accusative | rangstöðu | rangstöðuna |
| dative | rangstöðu | rangstöðunni |
| genitive | rangstöðu | rangstöðunnar |
Related terms
- rangstæður (“offside”)