rectificar
Catalan
Etymology
Borrowed from Latin rēctificāre.
Pronunciation
Verb
rectificar (first-person singular present rectifico, first-person singular preterite rectifiquí, past participle rectificat)
- to rectify
Conjugation
Conjugation of rectificar (first conjugation, c-qu alternation)
Related terms
- rectificació
Further reading
- “rectificar”, in Diccionari de la llengua catalana [Dictionary of the Catalan Language] (in Catalan), second edition, Institute of Catalan Studies [Catalan: Institut d'Estudis Catalans], April 2007
- “rectificar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2025.
- “rectificar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “rectificar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Portuguese
Verb
rectificar (first-person singular present rectifico, first-person singular preterite rectifiquei, past participle rectificado)
- Pre-reform spelling (used until 1943 in Brazil and 1990 in Portugal) of retificar. Still used in countries where the agreement hasn't come into effect; may occur as a sporadic misspelling.
Conjugation
Conjugation of rectificar (c-qu alternation) (See Appendix:Portuguese verbs)
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Spanish
Etymology
From Latin rēctificāre.
Pronunciation
- IPA(key): /reɡtifiˈkaɾ/ [reɣ̞.t̪i.fiˈkaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: rec‧ti‧fi‧car
Verb
rectificar (first-person singular present rectifico, first-person singular preterite rectifiqué, past participle rectificado)
- to rectify
Conjugation
Conjugation of rectificar (c-qu alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
Selected combined forms of rectificar (c-qu alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| with infinitive rectificar | dative | rectificarme | rectificarte | rectificarle, rectificarse | rectificarnos | rectificaros | rectificarles, rectificarse |
| accusative | rectificarme | rectificarte | rectificarlo, rectificarla, rectificarse | rectificarnos | rectificaros | rectificarlos, rectificarlas, rectificarse | |
| with gerund rectificando | dative | rectificándome | rectificándote | rectificándole, rectificándose | rectificándonos | rectificándoos | rectificándoles, rectificándose |
| accusative | rectificándome | rectificándote | rectificándolo, rectificándola, rectificándose | rectificándonos | rectificándoos | rectificándolos, rectificándolas, rectificándose | |
| with informal second-person singular tú imperative rectifica | dative | rectifícame | rectifícate | rectifícale | rectifícanos | not used | rectifícales |
| accusative | rectifícame | rectifícate | rectifícalo, rectifícala | rectifícanos | not used | rectifícalos, rectifícalas | |
| with informal second-person singular vos imperative rectificá | dative | rectificame | rectificate | rectificale | rectificanos | not used | rectificales |
| accusative | rectificame | rectificate | rectificalo, rectificala | rectificanos | not used | rectificalos, rectificalas | |
| with formal second-person singular imperative rectifique | dative | rectifíqueme | not used | rectifíquele, rectifíquese | rectifíquenos | not used | rectifíqueles |
| accusative | rectifíqueme | not used | rectifíquelo, rectifíquela, rectifíquese | rectifíquenos | not used | rectifíquelos, rectifíquelas | |
| with first-person plural imperative rectifiquemos | dative | not used | rectifiquémoste | rectifiquémosle | rectifiquémonos | rectifiquémoos | rectifiquémosles |
| accusative | not used | rectifiquémoste | rectifiquémoslo, rectifiquémosla | rectifiquémonos | rectifiquémoos | rectifiquémoslos, rectifiquémoslas | |
| with informal second-person plural imperative rectificad | dative | rectificadme | not used | rectificadle | rectificadnos | rectificaos | rectificadles |
| accusative | rectificadme | not used | rectificadlo, rectificadla | rectificadnos | rectificaos | rectificadlos, rectificadlas | |
| with formal second-person plural imperative rectifiquen | dative | rectifíquenme | not used | rectifíquenle | rectifíquennos | not used | rectifíquenles, rectifíquense |
| accusative | rectifíquenme | not used | rectifíquenlo, rectifíquenla | rectifíquennos | not used | rectifíquenlos, rectifíquenlas, rectifíquense | |
Derived terms
Related terms
Further reading
- “rectificar”, in Diccionario de la lengua española [Dictionary of the Spanish Language] (in Spanish), online version 23.8, Royal Spanish Academy [Spanish: Real Academia Española], 10 December 2024