redintegrasco

Latin

Etymology

redintegrō (stem with thematic vowel: redintegrā-) +‎ -scō

Pronunciation

Verb

redintegrāscō (present infinitive redintegrāscere); third conjugation, no passive, no perfect or supine stems

  1. (New Latin, reflexive) to renew oneself
    • ante 1503, Antonius Bonfinius, Rerum Vngaricarum decades tres (1543), decade III, book iv, page 417:
      Gubernatorem interregis loco creare licuiſſet, declinaſſent huiuſce belli pericula, quę comitijs quibuſque regalibus redintegraſcunt.
    • 1526–7, Johannes Oporinus (author), Karl Sudhoff (editor), De vita longa in Theophraſt von Hohenheim, gen. Paracelsus, Sämtliche Werke, division I: Mediziniſche naturwiſſenſchaftliche und philoſophiſche Schriften, volume III (1930), 254:
      [P]raeterea vita longa tanquam homo existit nobis, ut ignis ligno insitus, quo redintegrascit homo.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1680, Ludovicus Thomassinus, Dogmatum Theologicorum prior prodit De Verbi Dei Incarnatione, book VI, chapter vii, § xiii, pages 431-2:
      Et quantum inde redintegraſceret morbus?
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

References

  • redintegrasco in Ramminger, Johann (August 2025 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016