rifna

Icelandic

Etymology

From Old Norse rifna. Cognate with Faroese rivna.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈrɪpna/

Verb

rifna (weak verb, third-person singular past indicative rifnaði, supine rifnað)

  1. (intransitive) to rip, to tear

Conjugation

rifna – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur rifna
supine sagnbót rifnað
present participle
rifnandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég rifna rifnaði rifni rifnaði
þú rifnar rifnaðir rifnir rifnaðir
hann, hún, það rifnar rifnaði rifni rifnaði
plural við rifnum rifnuðum rifnum rifnuðum
þið rifnið rifnuðuð rifnið rifnuðuð
þeir, þær, þau rifna rifnuðu rifni rifnuðu
imperative boðháttur
singular þú rifna (þú), rifnaðu
plural þið rifnið (þið), rifniði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rifnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
rifnaður rifnuð rifnað rifnaðir rifnaðar rifnuð
accusative
(þolfall)
rifnaðan rifnaða rifnað rifnaða rifnaðar rifnuð
dative
(þágufall)
rifnuðum rifnaðri rifnuðu rifnuðum rifnuðum rifnuðum
genitive
(eignarfall)
rifnaðs rifnaðrar rifnaðs rifnaðra rifnaðra rifnaðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
rifnaði rifnaða rifnaða rifnuðu rifnuðu rifnuðu
accusative
(þolfall)
rifnaða rifnuðu rifnaða rifnuðu rifnuðu rifnuðu
dative
(þágufall)
rifnaða rifnuðu rifnaða rifnuðu rifnuðu rifnuðu
genitive
(eignarfall)
rifnaða rifnuðu rifnaða rifnuðu rifnuðu rifnuðu

Further reading