sczaić

Polish

Etymology

From s- +‎ czaić.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈst͡ʂa.it͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ait͡ɕ
  • Syllabification: scza‧ić

Verb

sczaić pf (imperfective czaić)

  1. (transitive, slang) to get; to understand
    Synonyms: skapować, skumać, zajarzyć, zakapować

Conjugation

Conjugation of sczaić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sczaić
future tense 1st sczaję sczaimy
2nd sczaisz sczaicie
3rd sczai sczają
impersonal sczai się
past tense 1st sczaiłem,
-(e)m sczaił 		sczaiłam,
-(e)m sczaiła 		sczaiłom,
-(e)m sczaiło 		sczailiśmy,
-(e)śmy sczaili 		sczaiłyśmy,
-(e)śmy sczaiły
2nd sczaiłeś,
-(e)ś sczaił 		sczaiłaś,
-(e)ś sczaiła 		sczaiłoś,
-(e)ś sczaiło 		sczailiście,
-(e)ście sczaili 		sczaiłyście,
-(e)ście sczaiły
3rd sczaił sczaiła sczaiło sczaili sczaiły
impersonal sczajono
conditional 1st sczaiłbym,
bym sczaił 		sczaiłabym,
bym sczaiła 		sczaiłobym,
bym sczaiło 		sczailibyśmy,
byśmy sczaili 		sczaiłybyśmy,
byśmy sczaiły
2nd sczaiłbyś,
byś sczaił 		sczaiłabyś,
byś sczaiła 		sczaiłobyś,
byś sczaiło 		sczailibyście,
byście sczaili 		sczaiłybyście,
byście sczaiły
3rd sczaiłby,
by sczaił 		sczaiłaby,
by sczaiła 		sczaiłoby,
by sczaiło 		sczailiby,
by sczaili 		sczaiłyby,
by sczaiły
impersonal sczajono by
imperative 1st niech sczaję sczajmy
2nd sczaj sczajcie
3rd niech sczai niech sczają
passive adjectival participle sczajony sczajona sczajone sczajeni sczajone
anterior adverbial participle sczaiwszy
verbal noun sczajenie
verbs

Further reading

  • sczaić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sczaić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.