skumać

Polish

Etymology

From s- +‎ kumać.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsku.mat͡ɕ/
  • Rhymes: -umat͡ɕ
  • Syllabification: sku‧mać

Verb

skumać pf (imperfective kumać)

  1. (transitive, colloquial) to catch, to get, to grok, to understand
    Synonyms: obczaić, pojąć, sczaić, skapować, zajarzyć, zrozumieć
  2. (reflexive with się, colloquial) to become friends with, to pal up [with z (+ instrumental) ‘with someone’]
    Synonyms: zakolegować się, zakumplować się

Conjugation

Conjugation of skumać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skumać
future tense 1st skumam skumamy
2nd skumasz skumacie
3rd skuma skumają
impersonal skuma się
past tense 1st skumałem,
-(e)m skumał 		skumałam,
-(e)m skumała 		skumałom,
-(e)m skumało 		skumaliśmy,
-(e)śmy skumali 		skumałyśmy,
-(e)śmy skumały
2nd skumałeś,
-(e)ś skumał 		skumałaś,
-(e)ś skumała 		skumałoś,
-(e)ś skumało 		skumaliście,
-(e)ście skumali 		skumałyście,
-(e)ście skumały
3rd skumał skumała skumało skumali skumały
impersonal skumano
conditional 1st skumałbym,
bym skumał 		skumałabym,
bym skumała 		skumałobym,
bym skumało 		skumalibyśmy,
byśmy skumali 		skumałybyśmy,
byśmy skumały
2nd skumałbyś,
byś skumał 		skumałabyś,
byś skumała 		skumałobyś,
byś skumało 		skumalibyście,
byście skumali 		skumałybyście,
byście skumały
3rd skumałby,
by skumał 		skumałaby,
by skumała 		skumałoby,
by skumało 		skumaliby,
by skumali 		skumałyby,
by skumały
impersonal skumano by
imperative 1st niech skumam skumajmy
2nd skumaj skumajcie
3rd niech skuma niech skumają
anterior adverbial participle skumawszy
verbal noun skumanie
adjective
verbs
  • pokumać pf
  • zakumać pf

Further reading

  • skumać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skumać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.