skylda

Faroese

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse skylda.

Noun

skylda f (genitive singular skyldu, plural skyldur)

  1. obligation
Declension
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skylda skyldan skyldur skyldurnar
accusative skyldu skylduna skyldur skyldurnar
dative skyldu skylduni skyldum skyldunum
genitive skyldu skyldunnar skylda skyldanna

Etymology 2

Compare Icelandic skulda.

Verb

skylda (third person singular past indicative skyldaði, third person plural past indicative skyldað, supine skyldað)

  1. to owe
Conjugation
Conjugation of (group v-30)
infinitive
supine skyldað
present past
first singular skyldi skyldaði
second singular skyldar skyldaði
third singular skyldar skyldaði
plural skylda skyldaðu
participle (a6)1 skyldandi skyldaður
imperative
singular skylda!
plural skyldið!

1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈscɪlta/
  • Rhymes: -ɪlta

Etymology 1

From Old Norse skylda.

Noun

skylda f (genitive singular skyldu, nominative plural skyldur)

  1. obligation, duty
    Synonym: kvöð
Declension
Declension of skylda (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skylda skyldan skyldur skyldurnar
accusative skyldu skylduna skyldur skyldurnar
dative skyldu skyldunni skyldum skyldunum
genitive skyldu skyldunnar skyldna skyldnanna
Derived terms
  • skylduaðild
  • skylduafhending
  • skyldubeiting
  • skyldubirgir
  • skyldubundið lífeyriskerfi
  • skyldubundið prófunaratriði
  • skyldubundið verklag
  • skyldubundin eiming
  • skyldubundin lögsaga
  • skyldubundinn
  • skyldugreiðsla
  • skylduiðgjald
  • skyldunám
  • skyldurækinn
  • skyldurækni
  • skyldustarf
  • skyldustörf
  • skyldutrygging
  • starfsskyldur

Etymology 2

From Old Norse skylda.

Verb

skylda (weak verb, third-person singular past indicative skyldaði, supine skyldað)

  1. to obligate
Conjugation
skylda – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skylda
supine sagnbót skyldað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skyldandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skylda skyldaði skyldi skyldaði
þú skyldar skyldaðir skyldir skyldaðir
hann, hún, það skyldar skyldaði skyldi skyldaði
plural við skyldum skylduðum skyldum skylduðum
þið skyldið skylduðuð skyldið skylduðuð
þeir, þær, þau skylda skylduðu skyldi skylduðu
imperative boðháttur
singular þú skylda (þú), skyldaðu
plural þið skyldið (þið), skyldiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skyldast – mediopassive voice (miðmynd)
infinitive nafnháttur að skyldast
supine sagnbót skyldast
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skyldandist (rare; see appendix)
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skyldast skyldaðist skyldist skyldaðist
þú skyldast skyldaðist skyldist skyldaðist
hann, hún, það skyldast skyldaðist skyldist skyldaðist
plural við skyldumst skylduðumst skyldumst skylduðumst
þið skyldist skylduðust skyldist skylduðust
þeir, þær, þau skyldast skylduðust skyldist skylduðust
imperative boðháttur
singular þú skyldast (þú), skyldastu
plural þið skyldist (þið), skyldisti1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skyldaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skyldaður skylduð skyldað skyldaðir skyldaðar skylduð
accusative
(þolfall) 		skyldaðan skyldaða skyldað skyldaða skyldaðar skylduð
dative
(þágufall) 		skylduðum skyldaðri skylduðu skylduðum skylduðum skylduðum
genitive
(eignarfall) 		skyldaðs skyldaðrar skyldaðs skyldaðra skyldaðra skyldaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		skyldaði skyldaða skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
accusative
(þolfall) 		skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
dative
(þágufall) 		skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
genitive
(eignarfall) 		skyldaða skylduðu skyldaða skylduðu skylduðu skylduðu
Derived terms
  • skylda til

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

skylda m or f

  1. definite feminine singular of skyld

Norwegian Nynorsk

Noun

skylda f

  1. definite singular of skyld

Verb

skylda (present tense skyldar or skylder, past tense skylda or skylde, past participle skylda or skyldt, passive infinitive skyldast, present participle skyldande, imperative skyld)

  1. alternative form of skulde

References

“skylda” in The Nynorsk Dictionary.

Old Norse

Etymology 1

Noun

skylda f

  1. duty, obligation
  2. tax, due
    Synonym: skyld
Descendants
  • Icelandic: skylda
  • Faroese: skylda

Etymology 2

Verb

skylda

  1. obligate, bind
Descendants

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

skylda

  1. first-person singular past active indicative/subjunctive of skulu

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “skylda”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.