snara

Icelandic

Etymology 1

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ (“sling”), synchronically analyzed as a deverbal from snara (“to snare, lasso”), see lemma below.

Noun

snara f (genitive singular snöru, nominative plural snörur)

Declension

Declension of *snara* (feminine)
	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snörur	snörurnar
accusative	snöru	snöruna	snörur	snörurnar
dative	snöru	snörunni	snörum	snörunum
genitive	snöru	snörunnar	snara	snaranna

Synonyms

(snare): gildra
(noose): hengingaról
(lasso): sönguvaður

References

Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Etymology 2

Inherited from Old Norse snara.

Verb

snara (weak verb, third-person singular past indicative snaraði, supine snarað)

to snare, to lasso [with accusative]
Synonym: fanga
to translate hastily [with accusative or dative]
Synonym: þýða

Conjugation

*snara* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að snara
supine sagnbót		snarað
present participle lýsingarháttur nútíðar		snarandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	snara	snaraði	snari	snaraði
	þú	snarar	snaraðir	snarir	snaraðir
	hann, hún, það	snarar	snaraði	snari	snaraði
plural	við	snörum	snöruðum	snörum	snöruðum
	þið	snarið	snöruðuð	snarið	snöruðuð
	þeir, þær, þau	snara	snöruðu	snari	snöruðu

		imperative boðháttur
singular	þú	snara (þú), snaraðu
plural	þið	snarið (þið), snariði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*snarast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að snarast
supine sagnbót		snarast
present participle lýsingarháttur nútíðar		snarandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	snarast	snaraðist	snarist	snaraðist
	þú	snarast	snaraðist	snarist	snaraðist
	hann, hún, það	snarast	snaraðist	snarist	snaraðist
plural	við	snörumst	snöruðumst	snörumst	snöruðumst
	þið	snarist	snöruðust	snarist	snöruðust
	þeir, þær, þau	snarast	snöruðust	snarist	snöruðust

		imperative boðháttur
singular	þú	snarast (þú), snarastu
plural	þið	snarist (þið), snaristi¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*snaraður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraður	snöruð	snarað	snaraðir	snaraðar	snöruð
accusative (þolfall)	snaraðan	snaraða	snarað	snaraða	snaraðar	snöruð
dative (þágufall)	snöruðum	snaraðri	snöruðu	snöruðum	snöruðum	snöruðum
genitive (eignarfall)	snaraðs	snaraðrar	snaraðs	snaraðra	snaraðra	snaraðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	snaraði	snaraða	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
accusative (þolfall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
dative (þágufall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu
genitive (eignarfall)	snaraða	snöruðu	snaraða	snöruðu	snöruðu	snöruðu

Derived terms

snara sér í fötin
snara út lögum
snara út peningum

References

Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “snara”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies

Old Swedish

Alternative forms

snæra

Etymology

From Old Norse snara, from Proto-Germanic *snarhǭ.

Noun

snara f

snare

Declension

Declension of *snara* (on-stem)
	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	snara	snaran	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
accusative	snaru, -o	snaruna, -ona	snaru(r), -o(r)	snaruna(r), -ona(r)
dative	snaru, -o	snarunni, -onne	snarum, -om	snarumin, -omen
genitive	snaru, -o	snarunna(r), -onna(r)	snara	snaranna