spoitor

Romanian

Etymology

From spoi +‎ -tor.

Pronunciation

  • IPA(key): /spo.iˈtor/

Noun

spoitor m (plural spoitori, feminine equivalent spoitoare)

  1. coppersmith

Declension

Declension of spoitor
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative spoitor spoitorul spoitori spoitorii
genitive-dative spoitor spoitorului spoitori spoitorilor
vocative spoitorule spoitorilor

Further reading