stæða
Icelandic
Etymology
From Old Norse støða, ultimately from Proto-Germanic *stōdijaną (“to make stand”).
Noun
stæða f (genitive singular stæðu, nominative plural stæður)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | stæða | stæðan | stæður | stæðurnar |
| accusative | stæðu | stæðuna | stæður | stæðurnar |
| dative | stæðu | stæðunni | stæðum | stæðunum |
| genitive | stæðu | stæðunnar | stæðna | stæðnanna |
Further reading
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “stæða”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
- Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “stæða”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies
- Halldóra Jónsdóttir, Þórdís Úlfarsdóttir, editors (2014–2020), “stæða”, in Íslensk nútímamálsorðabók [Icelandic Modern Dictionary] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies