stæða

Icelandic

Etymology

From Old Norse støða, ultimately from Proto-Germanic *stōdijaną (to make stand).

Noun

stæða f (genitive singular stæðu, nominative plural stæður)

  1. stack, pile
  2. residue, dregs

Declension

Declension of stæða (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stæða stæðan stæður stæðurnar
accusative stæðu stæðuna stæður stæðurnar
dative stæðu stæðunni stæðum stæðunum
genitive stæðu stæðunnar stæðna stæðnanna

Further reading

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “stæða”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)
  • Kristín Bjarnadóttir, editor (2002–2025), “stæða”, in Beygingarlýsing íslensks nútímamáls [The Database of Modern Icelandic Inflection] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies
  • Halldóra Jónsdóttir, Þórdís Úlfarsdóttir, editors (2014–2020), “stæða”, in Íslensk nútímamálsorðabók [Icelandic Modern Dictionary] (in Icelandic), Reykjavík: The Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies