stamineus
Latin
Etymology
From stāmen (“thread”) + -eus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [staːˈmɪ.ne.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪aˈmiː.ne.us]
Adjective
stāmineus (feminine stāminea, neuter stāmineum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stāmineus | stāminea | stāmineum | stāmineī | stāmineae | stāminea | |
| genitive | stāmineī | stāmineae | stāmineī | stāmineōrum | stāmineārum | stāmineōrum | |
| dative | stāmineō | stāmineae | stāmineō | stāmineīs | |||
| accusative | stāmineum | stāmineam | stāmineum | stāmineōs | stāmineās | stāminea | |
| ablative | stāmineō | stāmineā | stāmineō | stāmineīs | |||
| vocative | stāminee | stāminea | stāmineum | stāmineī | stāmineae | stāminea | |
Descendants
References
- “stamineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- stamineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.