statuar
Latin
Verb
statuar
- first-person singular future passive indicative of statuō
Norwegian Nynorsk
Noun
statuar m
- indefinite plural of statue
Romanian
Etymology
Borrowed from French statuaire, from Latin statuarius.
Adjective
statuar m or n (feminine singular statuară, masculine plural statuari, feminine and neuter plural statuare)
Declension
| singular | plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | |||
| nominative- accusative |
indefinite | statuar | statuară | statuari | statuare | |||
| definite | statuarul | statuara | statuarii | statuarele | ||||
| genitive- dative |
indefinite | statuar | statuare | statuari | statuare | |||
| definite | statuarului | statuarei | statuarilor | statuarelor | ||||