statuarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sta.tuˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪a.t̪uˈaː.ri.us]
Adjective
statuārius (feminine statuāria, neuter statuārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | statuārius | statuāria | statuārium | statuāriī | statuāriae | statuāria | |
| genitive | statuāriī | statuāriae | statuāriī | statuāriōrum | statuāriārum | statuāriōrum | |
| dative | statuāriō | statuāriae | statuāriō | statuāriīs | |||
| accusative | statuārium | statuāriam | statuārium | statuāriōs | statuāriās | statuāria | |
| ablative | statuāriō | statuāriā | statuāriō | statuāriīs | |||
| vocative | statuārie | statuāria | statuārium | statuāriī | statuāriae | statuāria | |
Descendants
- Catalan: estatuari
- French: statuaire
- Galician: estatuario
- Italian: statuario
- Occitan: estatuari
- Portuguese: estatuário
- Romanian: statuar
- Spanish: estatuario
References
- “statuarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "statuarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- statuarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.