stipuleren

Dutch

Alternative forms

  • stipuleeren (obsolete)

Etymology

Borrowed from French stipuler, from Latin stipulārī.

Pronunciation

  • IPA(key): /sti.pyˈleː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: sti‧pu‧le‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

stipuleren

  1. to stipulate
    Synonym: bedingen

Conjugation

Conjugation of stipuleren (weak)
infinitive stipuleren
past singular stipuleerde
past participle gestipuleerd
infinitive stipuleren
gerund stipuleren n
present tense past tense
1st person singular stipuleer stipuleerde
2nd person sing. (jij) stipuleert, stipuleer2 stipuleerde
2nd person sing. (u) stipuleert stipuleerde
2nd person sing. (gij) stipuleert stipuleerde
3rd person singular stipuleert stipuleerde
plural stipuleren stipuleerden
subjunctive sing.1 stipulere stipuleerde
subjunctive plur.1 stipuleren stipuleerden
imperative sing. stipuleer
imperative plur.1 stipuleert
participles stipulerend gestipuleerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.