stlatarius
Latin
Alternative forms
Etymology
From stlattārius with compensatory lengthening from loss of the geminate.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [stɫaːˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪laˈt̪aː.ri.us]
Adjective
stlātārius (feminine stlātāria, neuter stlātārium); first/second-declension adjective
- alternative form of stlattārius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stlātārius | stlātāria | stlātārium | stlātāriī | stlātāriae | stlātāria | |
| genitive | stlātāriī | stlātāriae | stlātāriī | stlātāriōrum | stlātāriārum | stlātāriōrum | |
| dative | stlātāriō | stlātāriae | stlātāriō | stlātāriīs | |||
| accusative | stlātārium | stlātāriam | stlātārium | stlātāriōs | stlātāriās | stlātāria | |
| ablative | stlātāriō | stlātāriā | stlātāriō | stlātāriīs | |||
| vocative | stlātārie | stlātāria | stlātārium | stlātāriī | stlātāriae | stlātāria | |
References
- “stlatarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- stlatarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.