summoniturus
Latin
Etymology
Future active participle of summoneō.
Participle
summonitūrus (feminine summonitūra, neuter summonitūrum); first/second-declension participle
- alternative form of submoniturus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | summonitūrus | summonitūra | summonitūrum | summonitūrī | summonitūrae | summonitūra | |
| genitive | summonitūrī | summonitūrae | summonitūrī | summonitūrōrum | summonitūrārum | summonitūrōrum | |
| dative | summonitūrō | summonitūrae | summonitūrō | summonitūrīs | |||
| accusative | summonitūrum | summonitūram | summonitūrum | summonitūrōs | summonitūrās | summonitūra | |
| ablative | summonitūrō | summonitūrā | summonitūrō | summonitūrīs | |||
| vocative | summonitūre | summonitūra | summonitūrum | summonitūrī | summonitūrae | summonitūra | |