suppilatrix
Latin
Etymology
From suppīlō, suppīlātum (“to steal stealthily”, verb) + -trīx f (“-ess”, agentive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊp.piːˈɫaː.triːks]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sup.piˈlaː.t̪riks]
Noun
suppīlātrīx f (genitive suppīlātrīcis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | suppīlātrīx | suppīlātrīcēs |
| genitive | suppīlātrīcis | suppīlātrīcum |
| dative | suppīlātrīcī | suppīlātrīcibus |
| accusative | suppīlātrīcem | suppīlātrīcēs |
| ablative | suppīlātrīce | suppīlātrīcibus |
| vocative | suppīlātrīx | suppīlātrīcēs |
References
- suppilatrix in Ramminger, Johann (29 July 2025 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016