sveim
Icelandic
Etymology
Deverbal from sveima (“to wander”).
Pronunciation
- IPA(key): [sveiːm]
- Rhymes: -eiːm
Noun
sveim n (genitive singular sveims, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | sveim | sveimið |
| accusative | sveim | sveimið |
| dative | sveimi | sveiminu |
| genitive | sveims | sveimsins |