tálma

See also: talma

Icelandic

From Old Norse talma, from Proto-Germanic [Term?]; cognate with Dutch talmen (“to delay, tarry”) and Middle English talmen of the same meaning. Possibly ultimately from Proto-Indo-European *del(h₁)- (“to last, be long”) and thereby distantly related to langur.^[1]

This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

tálma (weak verb, third-person singular past indicative tálmaði, supine tálmað)

*tálma* – active voice (*germynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að tálma
supine sagnbót		tálmað
present participle lýsingarháttur nútíðar		tálmandi

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	tálma	tálmaði	tálmi	tálmaði
	þú	tálmar	tálmaðir	tálmir	tálmaðir
	hann, hún, það	tálmar	tálmaði	tálmi	tálmaði
plural	við	tálmum	tálmuðum	tálmum	tálmuðum
	þið	tálmið	tálmuðuð	tálmið	tálmuðuð
	þeir, þær, þau	tálma	tálmuðu	tálmi	tálmuðu

		imperative boðháttur
singular	þú	tálma (þú), tálmaðu
plural	þið	tálmið (þið), tálmiði¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*tálmast* – mediopassive voice (*miðmynd*)
		present nútíð	past þátíð	present nútíð	past þátíð
infinitive nafnháttur		að tálmast
supine sagnbót		tálmast
present participle lýsingarháttur nútíðar		tálmandist (rare; see appendix)

		indicative framsöguháttur		subjunctive viðtengingarháttur
singular	ég	tálmast	tálmaðist	tálmist	tálmaðist
	þú	tálmast	tálmaðist	tálmist	tálmaðist
	hann, hún, það	tálmast	tálmaðist	tálmist	tálmaðist
plural	við	tálmumst	tálmuðumst	tálmumst	tálmuðumst
	þið	tálmist	tálmuðust	tálmist	tálmuðust
	þeir, þær, þau	tálmast	tálmuðust	tálmist	tálmuðust

		imperative boðháttur
singular	þú	tálmast (þú), tálmastu
plural	þið	tálmist (þið), tálmisti¹

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

*tálmaður* — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tálmaður	tálmuð	tálmað	tálmaðir	tálmaðar	tálmuð
accusative (þolfall)	tálmaðan	tálmaða	tálmað	tálmaða	tálmaðar	tálmuð
dative (þágufall)	tálmuðum	tálmaðri	tálmuðu	tálmuðum	tálmuðum	tálmuðum
genitive (eignarfall)	tálmaðs	tálmaðrar	tálmaðs	tálmaðra	tálmaðra	tálmaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	tálmaði	tálmaða	tálmaða	tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
accusative (þolfall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða	tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
dative (þágufall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða	tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu
genitive (eignarfall)	tálmaða	tálmuðu	tálmaða	tálmuðu	tálmuðu	tálmuðu

tálma

^ Pokorny, Julius (1959) “5. *del-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 1, Bern, München: Francke Verlag, pages 196–197