tilburður
Faroese
Etymology
From til- (“to, towards”) + burður (“carrying, burden, load”).
Noun
tilburður m (genitive singular tilburðar, plural tilburðir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | tilburður | tilburðurin | tilburðir | tilburðirnir |
| accusative | tilburð | tilburðin | tilburðir | tilburðirnar |
| dative | tilburði | tilburðinum | tilburðum | tilburðunum |
| genitive | tilburðar | tilburðarins | tilburða | tilburðanna |