tractabilis
Latin
Etymology
From tractāre, tractō + -bilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [trakˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪rakˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
tractābilis (neuter tractābile, comparative tractābilior, adverb tractābiliter); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | tractābilis | tractābile | tractābilēs | tractābilia | |
| genitive | tractābilis | tractābilium | |||
| dative | tractābilī | tractābilibus | |||
| accusative | tractābilem | tractābile | tractābilēs tractābilīs |
tractābilia | |
| ablative | tractābilī | tractābilibus | |||
| vocative | tractābilis | tractābile | tractābilēs | tractābilia | |
Derived terms
Descendants
- → Catalan: tractable
- → English: tractable
- Italian: trattabile
- Piedmontese: tratàbil
References
- “tractabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tractabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tractabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.