transmutare

See also: transmutaré

Latin

Verb

trānsmūtāre

  1. inflection of trānsmūtō:
    1. present active infinitive
    2. second-person singular present passive imperative/indicative

Romanian

Etymology

From transmuta +‎ -re.

Noun

transmutare f (plural transmutări)

  1. transmutation

Declension

Declension of transmutare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative transmutare transmutarea transmutări transmutările
genitive-dative transmutări transmutării transmutări transmutărilor
vocative transmutare, transmutareo transmutărilor

Spanish

Verb

transmutare

  1. first/third-person singular future subjunctive of transmutar