tuman

See also: tûman and Tuman

Azerbaijani

Etymology

Also Ottoman Turkish طومان (tuman), related to Persian تنبان (tonbân).

Pronunciation

  • IPA(key): [tuˈmɑn]
  • Hyphenation: tu‧man
  • Audio:(file)

Noun

tuman (definite accusative tumanı, plural tumanlar)

  1. (dated) skirt
  2. (dated) pants
  3. underpants

Declension

Declension of tuman
singular plural
nominative tumantumanlar
definite accusative tumanıtumanları
dative tumanatumanlara
locative tumandatumanlarda
ablative tumandantumanlardan
definite genitive tumanıntumanların
Possessive forms of tuman
nominative
singular plural
mənim (“my”) tumanım tumanlarım
sənin (“your”) tumanın tumanların
onun (“his/her/its”) tumanı tumanları
bizim (“our”) tumanımız tumanlarımız
sizin (“your”) tumanınız tumanlarınız
onların (“their”) tumanı or tumanları tumanları
accusative
singular plural
mənim (“my”) tumanımı tumanlarımı
sənin (“your”) tumanını tumanlarını
onun (“his/her/its”) tumanını tumanlarını
bizim (“our”) tumanımızı tumanlarımızı
sizin (“your”) tumanınızı tumanlarınızı
onların (“their”) tumanını or tumanlarını tumanlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) tumanıma tumanlarıma
sənin (“your”) tumanına tumanlarına
onun (“his/her/its”) tumanına tumanlarına
bizim (“our”) tumanımıza tumanlarımıza
sizin (“your”) tumanınıza tumanlarınıza
onların (“their”) tumanına or tumanlarına tumanlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) tumanımda tumanlarımda
sənin (“your”) tumanında tumanlarında
onun (“his/her/its”) tumanında tumanlarında
bizim (“our”) tumanımızda tumanlarımızda
sizin (“your”) tumanınızda tumanlarınızda
onların (“their”) tumanında or tumanlarında tumanlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) tumanımdan tumanlarımdan
sənin (“your”) tumanından tumanlarından
onun (“his/her/its”) tumanından tumanlarından
bizim (“our”) tumanımızdan tumanlarımızdan
sizin (“your”) tumanınızdan tumanlarınızdan
onların (“their”) tumanından or tumanlarından tumanlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) tumanımın tumanlarımın
sənin (“your”) tumanının tumanlarının
onun (“his/her/its”) tumanının tumanlarının
bizim (“our”) tumanımızın tumanlarımızın
sizin (“your”) tumanınızın tumanlarınızın
onların (“their”) tumanının or tumanlarının tumanlarının

Descendants

  • →? Chagatai: تومان (tuman), طومان (tuman)

Further reading

  • “tuman” in Obastan.com.

Cebuano

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtuman/ [ˈt̪u.mɐn̪]
  • Hyphenation: tu‧man

Etymology 1

Verb

tuman (Badlit spelling ᜆᜓᜋᜈ᜔)

  1. to obey
  2. to fulfill; to carry out
  3. to insist on getting one's way
  4. to indulge someone; to pamper; to spoil
Derived terms
  • katumanan (“fulfillment”)
  • katumanon (“realization; fulfillment”)
  • matinumanon (“obedient”)
  • pinatumanan (“spoiled”)
  • tulumanon (“obligation; program”)

Etymology 2

Adjective

tuman (Badlit spelling ᜆᜓᜋᜈ᜔)

  1. utmost; extreme

References

  • John U. Wolff (1972) A dictionary of Cebuano Visayan‎[1] (overall work in Cebuano and English), Ithaca, NY: Cornell University Press, page 1053

Crimean Tatar

Other scripts
Cyrillic туман
Roman

Etymology

Inherited from Proto-Common Turkic *tuman

Pronunciation

  • Hyphenation: tu‧man

Noun

tuman

  1. fog, dimming

Declension

Declension of tuman
singular plural
nominative tuman tumanlar
genitive tumannıñ tumanlarnıñ
dative tumanğa tumanlarğa
accusative tumannı tumanlarnı
locative tumanda tumanlarda
ablative tumandan tumanlardan

Derived terms

  • tumanlı
  • tumanlıq

References

  • Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎[2], Simferopol: Dolya, →ISBN
  • “tuman”, in Luğatçıq (in Russian)

Finnish

Noun

tuman

  1. genitive singular of tuma

Anagrams

Javanese

Romanization

tuman

  1. romanization of ꦠꦸꦩꦤ꧀

Polish

Etymology

Borrowed from Russian тума́н (tumán), from a Turkic language.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈtu.man/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uman
  • Syllabification: tu‧man

Noun

tuman m inan

  1. flurry (shower of dust, leaves, etc.)
  2. cloud (mass of dust, steam or smoke)
    Synonym: kłąb

Declension

Declension of tuman
singular plural
nominative tuman tumany
genitive tumanu tumanów
dative tumanowi tumanom
accusative tuman tumany
instrumental tumanem tumanami
locative tumanie tumanach
vocative tumanie tumany

Noun

tuman m pers

  1. (colloquial, derogatory) fool (person with poor judgement or little intelligence)
    Synonyms: see Thesaurus:głupiec

Declension

Declension of tuman
singular plural
nominative tuman tumany
genitive tumana tumanów
dative tumanowi tumanom
accusative tumana tumanów
instrumental tumanem tumanami
locative tumanie tumanach
vocative tumanie tumany

Derived terms

adjectives
  • tumanny
  • tumanowaty
verbs

Further reading

  • tuman in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tuman in Polish dictionaries at PWN

Sundanese

Etymology

From Proto-Malayo-Polynesian *tuman (“correct, proper”). Compare Javanese ꦠꦸꦩꦤ꧀ (tuman, “accustomed”), Cebuano túman (“to obey, fulfill”).

Adjective

tuman (Sundanese script ᮒᮥᮙᮔ᮪)

  1. accustomed to; used to
    Synonyms: tutur, biasa
    Hésé da geus tuman.
    It's hard because I already got used to it.

Further reading

Uzbek

Etymology 1

Other scripts
Yangi Imlo
Cyrillic туман‍
Latin tuman‍
Perso-Arabic
(Afghanistan)

Inherited from Chagatai [Term?], from Proto-Turkic *tuman (“fog”, noun).

Pronunciation

  • IPA(key): /tu.man/, [t̪ʉ̞.mæn]
  • Hyphenation: tu‧man

Noun

tuman (plural tumanlar)

  1. fog
Declension
Declension of tuman
singular plural
nominative tuman tumanlar
genitive tumanning tumanlarning
dative tumanga tumanlarga
definite accusative tumanni tumanlarni
locative tumanda tumanlarda
ablative tumandan tumanlardan
similative tumandek tumanlardek
Possessive forms of tuman
1st person singular
singular plural
nominative tumanim tumanlarim
genitive tumanimning tumanlarimning
dative tumanimga tumanlarimga
definite accusative tumanimni tumanlarimni
locative tumanimda tumanlarimda
ablative tumanimdan tumanlarimdan
similative tumanimdek tumanlarimdek
2nd person singular
singular plural
nominative tumaning tumanlaring
genitive tumaningning tumanlaringning
dative tumaningga tumanlaringga
definite accusative tumaningni tumanlaringni
locative tumaningda tumanlaringda
ablative tumaningdan tumanlaringdan
similative tumaningdek tumanlaringdek
3rd person singular
singular plural
nominative tumani tumanlari
genitive tumanining tumanlarining
dative tumaniga tumanlariga
definite accusative tumanini tumanlarini
locative tumanida tumanlarida
ablative tumanidan tumanlaridan
similative tumanidek tumanlaridek
1st person plural
singular plural
nominative tumanimiz tumanlarimiz
genitive tumanimizning tumanlarimizning
dative tumanimizga tumanlarimizga
definite accusative tumanimizni tumanlarimizni
locative tumanimizda tumanlarimizda
ablative tumanimizdan tumanlarimizdan
similative tumanimizdek tumanlarimizdek
2nd person plural
singular plural
nominative tumaningiz tumanlaringiz
genitive tumaningizning tumanlaringizning
dative tumaningizga tumanlaringizga
definite accusative tumaningizni tumanlaringizni
locative tumaningizda tumanlaringizda
ablative tumaningizdan tumanlaringizdan
similative tumaningizdek tumanlaringizdek
3rd person plural
singular plural
nominative tumani tumanlari
genitive tumanining tumanlarining
dative tumaniga tumanlariga
definite accusative tumanini tumanlarini
locative tumanida tumanlarida
ablative tumanidan tumanlaridan
similative tumanidek tumanlaridek

Etymology 2

Other scripts
Yangi Imlo
Cyrillic туман‍
Latin tuman‍
Perso-Arabic
(Afghanistan)

Inherited from Chagatai [Term?], from Proto-Turkic *tümän (“ten thousand”, numeral).

Pronunciation

  • IPA(key): /tu.man/, [t̪ʉ̞.mæn]
  • Hyphenation: tu‧man

Numeral

tuman

  1. (obsolete) ten thousand
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.