tutulmuş

Turkish

Etymology

From tut- (“to hold, to grasp, to seize”) +‎ -ul (“passive suffix”) +‎ -muş (“participle suffix”).

Pronunciation

  • IPA(key): /tu.tuɫˈmuʃ/
  • Hyphenation: tu‧tul‧muş

Adjective

tutulmuş

  1. (of a joint like neck, waist etc.) stiff, seized up
    Synonym: tutuk
  2. captured, seized

Declension

Predicative forms of tutulmuş
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) tutulmuşum tutulmuş muyum?
sen (you are) tutulmuşsun tutulmuş musun?
o (he/she/it is) tutulmuş / tutulmuştur tutulmuş mu?
biz (we are) tutulmuşuz tutulmuş muyuz?
siz (you are) tutulmuşsunuz tutulmuş musunuz?
onlar (they are) tutulmuş(lar) tutulmuş(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) tutulmuştum tutulmuş muydum?
sen (you were) tutulmuştun tutulmuş muydun?
o (he/she/it was) tutulmuştu tutulmuş muydu?
biz (we were) tutulmuştuk tutulmuş muyduk?
siz (you were) tutulmuştunuz tutulmuş muydunuz?
onlar (they were) tutulmuştular tutulmuş muydular?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) tutulmuşmuşum tutulmuş muymuşum?
sen (you were) tutulmuşmuşsun tutulmuş muymuşsun?
o (he/she/it was) tutulmuşmuş tutulmuş muymuş?
biz (we were) tutulmuşmuşuz tutulmuş muymuşuz?
siz (you were) tutulmuşmuşsunuz tutulmuş muymuşsunuz?
onlar (they were) tutulmuşmuşlar tutulmuş muymuşlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) tutulmuşsam tutulmuş muysam?
sen (if you) tutulmuşsan tutulmuş muysan?
o (if he/she/it) tutulmuşsa tutulmuş muysa?
biz (if we) tutulmuşsak tutulmuş muysak?
siz (if you) tutulmuşsanız tutulmuş muysanız?
onlar (if they) tutulmuşsalar tutulmuş muysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.