vargti
Lithuanian
Etymology
From the same word family as var̃gas (“hardship, misery”) and vargùs (“hard, difficult”); see the latter for more. Cognate with Latvian vārgt (“to be ailing, pine away”), Old Prussian *vargīt (“to cause regret”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvɐ̌r̺ʲˑ.ɡʲt̪ʲɪ/
Verb
var̃gti (third-person present tense var̃gsta, third-person past tense var̃go)
Conjugation
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | vargstù | vargsti̇̀ | var̃gsta | var̃gstame, var̃gstam |
var̃gstate, var̃gstat |
var̃gsta | |
| past | vargaũ | vargai̇̃ | var̃go | var̃gome, var̃gom |
var̃gote, var̃got |
var̃go | ||
| past frequentative | var̃gdavau | var̃gdavai | var̃gdavo | var̃gdavome, var̃gdavom |
var̃gdavote, var̃gdavot |
var̃gdavo | ||
| future | var̃gsiu | var̃gsi | var̃gs | var̃gsime, var̃gsim |
var̃gsite, var̃gsit |
var̃gs | ||
| subjunctive | var̃gčiau | var̃gtum, var̃gtumei |
var̃gtų | var̃gtumėme, var̃gtumėm, var̃gtume |
var̃gtumėte, var̃gtumėt |
var̃gtų | ||
| imperative | — | var̃k, var̃ki |
tevar̃gsta, tevar̃gstie |
var̃kime, var̃kim |
var̃kite, var̃kit |
tevar̃gsta, tevar̃gstie | ||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
References
- ^ Derksen, Rick (2015) “vargti”, in Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 489