verkreukelen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ kreukelen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

verkreukelen

  1. to crease, rumple
  2. (figuratively) to blunder, screw up

Conjugation

Conjugation of verkreukelen (weak, prefixed)
infinitive verkreukelen
past singular verkreukelde
past participle verkreukeld
infinitive verkreukelen
gerund verkreukelen n
present tense past tense
1st person singular verkreukel verkreukelde
2nd person sing. (jij) verkreukelt, verkreukel2 verkreukelde
2nd person sing. (u) verkreukelt verkreukelde
2nd person sing. (gij) verkreukelt verkreukelde
3rd person singular verkreukelt verkreukelde
plural verkreukelen verkreukelden
subjunctive sing.1 verkreukele verkreukelde
subjunctive plur.1 verkreukelen verkreukelden
imperative sing. verkreukel
imperative plur.1 verkreukelt
participles verkreukelend verkreukeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.