vorgeten

Middle Low German

Etymology

From Old Saxon fargetan, from Proto-West Germanic *fragetan.

Pronunciation

  • Stem vowel: ē²
    • (originally) IPA(key): /fɔrɣɪɛtən/

Verb

vorgēten

  1. to forget

Conjugation

Conjugation of vorgeten as a class 5 strong verb
plain infinitive vorgēten
full infinitive (gerund) tô vorgētene or tô vorgētende
verbal noun vorgēten or vorgētent
participles imperative
present vorgētende singular vorgit
past vorgēten plural vorgētet
indicative subjunctive
present preterite present preterite
1st person singular vorgēte vorgat vorgēte vorgête
2nd person singular vorgētest or vorgitst vorgâtest or vorgêtest vorgētest vorgêtest
3rd person singular vorgētet or vorgit vorgat vorgētet vorgête
plural vorgēten (vorgētet?) vorgâten or vorgêten vorgēten vorgêten

Descendants

  • Low German:
    German Low German:
    Altmärkisch: vergät'n
    Mecklenburgisch-Vorpommersch: vergeten
    Northern Low Saxon: vergäten, vergeten
    Eastphalian: vergetten
    Westphalian:
    Bentheimisch: vegetten
    Lippisch: vergätten
    Sauerländisch: vergiäten
    Westmünsterländisch: vergääten, vergetten
    • Plautdietsch: vejäten
    Dutch Low Saxon:
    Achterhoeks: vergaet'n
    Drents: vergeetn
    Gronings: vergaiten, vergett'n
    Twents: vergett'n
  • Old Danish:
    • Danish: forgæde, forgætte
  • Old Swedish: forgæta