wędrowiec

Polish

Etymology

From wędrować +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /vɛnˈdrɔ.vjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡s
  • Syllabification: wę‧dro‧wiec

Noun

wędrowiec m pers

  1. (literary) wanderer, wayfarer, traveller on foot; person on a journey with no definite end

Declension

Declension of wędrowiec
singular plural
nominative wędrowiec wędrowcy/wędrowce (deprecative)
genitive wędrowca wędrowców
dative wędrowcowi wędrowcom
accusative wędrowca wędrowców
instrumental wędrowcem wędrowcami
locative wędrowcu wędrowcach
vocative wędrowcze wędrowcy

Further reading

  • wędrowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wędrowiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.