wekken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch wecken, from Old Dutch wecken, from Proto-West Germanic *wakkjan, from Proto-Germanic *wakjaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈʋɛ.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: wek‧ken
- Rhymes: -ɛkən
- Homophone: wecken
Verb
wekken
- (transitive) to wake, to wake up
- (transitive) to cause, to elicit (particularly of certain emotions)
- De oplichter nam geld op zonder argwaan te wekken. ― The swindler took money out of the bank without raising suspicion.
Conjugation
| Conjugation of wekken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wekken | |||
| past singular | wekte | |||
| past participle | gewekt | |||
| infinitive | wekken | |||
| gerund | wekken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | wek | wekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | wekt, wek2 | wekte | ||
| 2nd person sing. (u) | wekt | wekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | wekt | wekte | ||
| 3rd person singular | wekt | wekte | ||
| plural | wekken | wekten | ||
| subjunctive sing.1 | wekke | wekte | ||
| subjunctive plur.1 | wekken | wekten | ||
| imperative sing. | wek | |||
| imperative plur.1 | wekt | |||
| participles | wekkend | gewekt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
nouns
adjectives
- afschrikwekkend
- afschuwwekkend
- angstwekkend
- belangwekkend
- deerniswekkend
- duizelingwekkend
- ergerniswekkend
- huiveringwekkend
- ijzingwekkend
- indrukwekkend
- lachwekkend
- levenwekkend
- meelijwekkend
- ontzagwekkend
- schrikwekkend
- verbazingwekkend
- vertrouwenwekkend
- vreeswekkend
- weerzinwekkend
- zorgwekkend